بسم الله الرحمن الرحیم

و اوفوا بالعهد ان العهد کان مسئولا 

سرورانم، مردمم، عزیزانم!  اینک که پس از سال ها گذران فراز و نشیب انقلاب مان در پیشگاه شما ایستاده ام، آمده ام با تمام وجود اعلام کنم که بر پیمانم پایدار مانده ام. پیمانی که امام عزیزمان از روزی که در 19 سالگی پای در جبهه نهادم به من آموخت که «مدیون این مردمم»

من تمام جوانی ام را همراه هزاران هزار جوان شریف دیگر، بر سر همین پیمان ماندم. زندگی من فقط به زندگی فرزند ساده ای از این خاک شریف نیست؛ زندگی ام زندگی تمام مردم ایران اسلامی است. روایت فتح مردمانی که چون انقلاب کردند و چون پای در دفاع گذاشتند در چشمان شان برق امید بود و پس از جنگ تا امروز هم همین امید زنده هست.

آمده‌ام تا عشق و ایثار را زنده کنم، ایستاده‌ام که دوباره به ایران، وطنم و به انقلاب، انقلاب نجیب و مظلوم اسلامی همچون آن روزهای بهشتی افتخار کنم. و من امروز تنها به این افتخار نمی‌کنم که کشوری مستقل هستیم، تنها به این افتخار نمی‌کنم که جوانان‌مان قله‌های بلند دانش را فتح کرده‌اند و حتی تنها به این افتخار نمی‌کنم که یک وجب از خاک‌مان را به دشمن ندادیم و نخواهیم داد . بلکه به این می‌بالم که فرزند مردمی هستم که سخت، امید و ایمان به خدا دارند. و اگر با هم یکی باشیم و صادقانه تلاش کنیم خدا این امید را ناامید نمی کند.  امید به آینده ای بهتر، به پیشرفت، به عدالت و به استقلال و آزادی.

 این بار آمده‌ام پیمان بزرگتری با مردمم، با امامم، با رهبر عزیزم و با دوستان شهیدم ببندم. با جانم عهد ببندم و به ایرانی افتخار کنم که هیچ کودکی دیگر گرسنه سر به بالین نگذارد. به ایرانی افتخار کنم که جوانانش سرگردان یک شغل با عزت نباشند. به ایرانی افتخار کنم که هیچ پدری خجلت زده خانواده اش نباشد. به ایرانی افتخار کنم که در آن حرف زدن تمام شده باشد و همه با هم کار کنند. به ایرانی افتخار کنم که برادری علیه برادر دیگرش کینه و نفرت نپراکند. افتخار کنم به آرمان هایمان از یک سرزمین عادلانه که رعایت حقوق ملت و قانون اساسی سبب می‌شود کسی با خود نیندیشد بدون رابطه بازی، راه های پیشرفت او به سوی آینده بسته شده است.  

افتخار کنم به آرمان های بلندمان از وطنی که به جای سیاست بازان و سیاست پیشگان، سیاست اندیشان ، نخبگان و اندیشمندانش قدر ببینند و برصدر نشینند و افتخار کنم به امتی که روح اسلام، روح قرآن و روح نظام ولایی پایدارترین مرجع و ماوایش باشد. افتخار کنم به آرزوهایمان از امید به یک ایران بی کینه ، ایران بی ظلم، ایران بی تفرقه، ایران آباد و در یک کلام ایران اسلامی اسلامی.
افتخار کنم به یک امید واقعی که اول بار در چشمان نازنین دوستان شهیدم دیدم و اینک در چشمان تک تک مردمی می بینم که منتظر آینده اید. باید بیشتر و بهتر کار کنیم تا این امید ، ناامید نشود. آمده ام به پوست و گوشت و خونم ایمان ببندم که پای این امید به بهتر شدن بایستم. بایستم که دوباره مردمم ببینند که ایران اسلامی، نه ایران چپ است و نه ایران راست. نه ایران ترک است و نه ایران فارس، نه ایران کرد است و نه ایران لر، نه ایران عرب است و نه ایران بلوچ، بلکه ایران اسلامی، فقط یک ایران است. ایران همه ما ، ایران بچه های ما، ایران بی کینه، ایران مستقل و آزاد، ایران اسلامی، ایران قرآن، ایران سربلند و ایران ایران.

با اقتدا به مولایم امیرالمومنان علی (ع) عرضه می دارم که: «خدایا ، تو می دانی که آنچه انجام می دهم نه برای کسب قدرت است و نه برای رسیدن به دنیای بی ارزش. من آمده ام تا پرچم ارزش های دینی برافراشته شود، سرزمین تو آباد گردد، امنیت بندگان ستم دیده ات فراهم آید و دستورها و احکام تو اجرا شود». مرا برای عمل به این پیمان یار و یاور باش.

مرا عهدی است با جانان که تا جان در بدن دارم/ هواداران کویش را چو جان خویشتن دارم 

والسلام/ فرزند شما.